Katten zijn experts in het verbergen van hun pijn. Daarom is het voor wetenschappers erg moeilijk om aandoeningen zoals artrose of andere oorzaken van chronische pijn bij katten te bestuderen.
+ Video condenseert het verhaal van vriendschap tussen een man en een leeuw
+ 5 tips voor veilig met je hond zonder riem wandelen
Dit typisch kattengedrag maakte hersenscans noodzakelijk om hun aandoeningen te diagnosticeren, maar slechts weinig katten tolereerden de reeks elektroden die nodig waren om op hun hoofd te worden bevestigd.
In plaats daarvan moesten de katten vaak sterk worden gesedeerd voor de procedure, wat weinig onthulde over hoe ze zich voelden terwijl ze bij bewustzijn waren. Met dit in gedachten bedachten Canadese onderzoekers een ongewone methode om de gezondheid van katten te bestuderen.
Aude Castel, assistent-professor in de diergeneeskunde aan de Universiteit van Montreal die hielp bij het leiden van het onderzoek, legde uit dat het team een nieuwe methode nodig had om de elektroden in één keer op de hoofden van de katten te bevestigen en ervoor te zorgen dat ze daar bleven zitten.
Bij mensen gebruikt dezelfde procedure voor hersenmonitoring, elektro-encefalografie (EEG) genoemd, vaak een kapje dat alle sensoren op hun plaats houdt. “Als we dit met mensen kunnen doen, waarom kunnen we het dan niet met katten doen?” zei ze tegen de site The Star.
Het was toen dat Aliénor Delsart, Ph.D-student en hoofdauteur van het onderzoek gepubliceerd in het Journal of Neuroscience Methods, per ongeluk een YouTube-tutorial tegenkwam waarin werd uitgelegd hoe je een gehaakte kap voor katten kunt maken.
Een andere student van haar laboratorium begon met het breien van de hoedjes, waarin tien met goud bedekte EEG-elektroden waren ingebed. Gedurende de volgende twee weken trainde het team 11 katten, elk met artrose, om te wennen aan de mutsen.
Daarna werden de dieren gehuisvest in omgevingsgecontroleerde kamers, uitgerust met zitstokken, bedden, krabpalen en speelgoed, en kregen ze traktaties en aaitjes als beloning voor het tolereren van hun nieuwe accessoires.
Dus toen het tijd was voor de tests, bleven de katten kalm en ontspannen tijdens de experimenten. “Sommigen vielen zelfs in slaap tijdens de opnames, alsof het hen niets kon schelen wat we aan het doen waren,” vertelde Castel.
Toch is het belangrijk op te merken dat de methode niet perfect is. Castel legde uit dat de katten die bij het onderzoek betrokken waren ouder waren en dat dit mogelijk bijdroeg aan hun medewerking. Ze vreest dat een jongere en energiekere kat misschien niet zo goed zou reageren op de procedure.
Bovendien waren de EEG-metingen gevoelig voor beweging, legde ze uit, wat de resultaten zou kunnen verstoren. Omdat de elektroden zeer gevoelig waren, konden ze ook andere elektrische activiteiten in de kamer oppikken, zoals mobiele signalen.
Desondanks geloven ze dat hun bevindingen verstrekkende implicaties hebben voor de veterinaire zorg in de toekomst. “We willen laten zien hoe we deze techniek hebben gebruikt om meer te leren over chronische pijn en hoe die kan worden gemoduleerd. Ik denk dat dit een enorme verandering kan betekenen in hoe we pijn bij katten in de nabije toekomst benaderen.”
Deze inhoud is met hulp van AI gemaakt
