Met een beetje moeite kun je begrijpen wat honden zeggen als ze blaffen, huilen of janken (Foto: Brands&People/Unsplash)
Honden spreken niet dezelfde taal als mensen, maar dat betekent niet dat ze niet opmerkelijk goed kunnen communiceren via een verscheidenheid aan geluiden of vocalisaties.
Echter, aangezien elke vocalisatie een specifieke boodschap of emotie overbrengt, kan het begrijpen van de betekenis achter verschillende vocalisaties eigenaren helpen beter te voldoen aan de behoeften van hun huisdieren, wat leidt tot een sterkere band en een gelukkiger en gezonder hond.
“Het ontcijferen van wat honden proberen te communiceren met een specifieke vocalisatie hangt af van de toon van hun communicatie, lichaamstaal, omgevingsfactoren, gezondheid, comfortniveau en emotie, zoals stress, angst of honger,” legde Harmony Diers uit, manager van het Dog Aging Project aan de Texas A&M School of Veterinary Medicine & Biomedical Sciences aan Pet Talk op de website VetMed.
Volgens haar kunnen de vocalisaties van een hond worden gecategoriseerd in verschillende soorten, zoals blaffen, piepen en huilen, maar er zijn veel factoren die bijdragen aan wat een hond probeert over te brengen. Lees hieronder meer informatie:
Soorten vocalisaties
Volgens de expert is blaffen misschien wel de meest voorkomende categorie van hondenvocalisatie, die verschillende doeleinden dient. “Emoties kunnen worden uitgedrukt door middel van blaffen,” legde Diers uit.
“Of het nu een hoger gepitcht blafje is uit opwinding, een repetitief en monotoon geblaf uit verveling, een scherp en intens blafje om je te waarschuwen voor een geluid of zicht, of een kort en snel geblaf gericht aan een andere hond als een manier om te zeggen: ‘Hou op!'”, voegde ze eraan toe.
“Echter, als een hond bijvoorbeeld een angstblaf uit, wat vaak scherp klinkt en in frequentie toeneemt, kan een veterinaire of gedragsinterventie nodig zijn om de onderliggende oorzaak aan te pakken.”
Andere veelvoorkomende categorieën van vocalisatie omvatten jammeren, zuchten en/of kreunen. “Honden jammeren om specifieke behoeften uit te drukken, zoals naar buiten gaan om hun behoefte te doen, de wens om te spelen of gevoelens van honger, ongeluk, pijn, angst of opwinding,” zei Diers.
“Zuchten of kreunen kan gebeuren wanneer een hond zich klaarmaakt om te rusten of geaaid wordt, maar het kan ook een teken zijn van teleurstelling, zoals wanneer het nog geen etenstijd is of wanneer hij niet kan wandelen wanneer hij dat wil.”
Honden kunnen ook jammeren, kreunen of zelfs huilen als ze pijn of ongemak voelen, volgens Diers. Daarom, als je vermoedt dat je hond deze geluiden maakt vanwege een medisch probleem, moet je een dierenarts raadplegen om de oorsprong van het potentiële probleem te identificeren en aan te pakken.
Huilen, aan de andere kant, is een onderscheidende en lange vocalisatie, vaak overgaand van een lage naar een hoge toon, die zijn instinct voor communicatie over lange afstanden weerspiegelt, doorgegeven door zijn voorouderlijke banden met wolven.
“Huilen kan een reactie zijn op externe geluiden – zoals sirenes, muziek of blaffen van andere honden – of gebruikt worden om territorium te claimen, te communiceren met een roedel of familieleden of gevoelens van isolatie te verlichten. Sommige honden huilen zelfs mee met hun eigenaren,” zei de expert.
Lichaamstaalsignalen begrijpen
Honden communiceren ook via een combinatie van lichaamshoudingen, gezichtsuitdrukkingen en staartbewegingen. Eigenaren moeten letten op deze subtiele lichaamstaalsignalen samen met eventuele vocalisatie zodat ze beter kunnen begrijpen wat de hond probeert te zeggen.
“Een blaffende hond met een kwispelende staart en ontspannen oren en gezicht kan blij zijn en blaffen uit opwinding, terwijl een blaffende en stijve hond met de oren in een alerte positie kan aangeven dat hij zich bedreigd voelt,” zei ze.
Goed letten op deze signalen kan vooral nuttig zijn bij het bepalen van de reden van het grommen van een hond, een vorm van defensief gedrag voor honden. “Hoewel ze kunnen grommen tijdens het spelen, hebben honden de neiging te grommen wanneer ze bang zijn, van streek zijn, een waarschuwing of dreiging voelen of hun territorium beschermen,” benadrukte Diers.
Grommen kan worden gezien als negatief gedrag, maar het is een belangrijke vorm van communicatie die kan helpen potentieel gevaarlijke situaties, zoals een beet, te voorkomen door anderen te waarschuwen om weg te blijven of aan te geven dat een persoonlijke grens is overschreden.
